အေတြးတစ္စ

တစ္ကယ္တမ္းေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူ႕အသိုင္းအ၀ုိင္းနဲ႕ သဟဇာတျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ သိပ္မလြယ္ကူတဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္ပါ..။ လူတိုင္းလူတိုင္း လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕ေနထုိင္ၾကတဲ့ အခါမွာ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕မကိုက္ညီတဲ့ အခ်ိန္ခါေတြကလည္း မနည္းပါဘူး..။ ေလာကမွာ လူ႕စိတ္က အေျပာင္းအလဲအျမန္ဆံုးပဲဆိုတာ အမွန္တရားတစ္ခုပါ....။ဒီလိုလူေတြထဲကလူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့က်ေနာ္လည္းလူ ေတြနဲ႕ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဆင္မေျပတာေတြရွိတယ္...။ မကိုက္ညီတာေတြရွိတယ္..။ လြဲေခ်ာ္ေနတာေတြရွိတယ္..။ စိတ္နဲ႕မကိုက္ညီတာ ေတြရွိတယ္..။ ဒီလိုျဖစ္ေနေတာ့ က်ေနာ္ပတ္၀န္းက်င္မွာေနထိုင္ရတာ သိပ္ျပီးေတာ့ မရႊင္လန္းေတာ့ဘူး...။ စိတ္ပ်က္လာတယ္..။ လူေတြကို နားမလည္နုိင္ဘူး..။ အက်င့္ပ်က္တဲ့ လူေတြ.. တစ္ကုိယ္ေကာင္းသိပ္ဆန္တဲ့သူ ေတြ နိုင္လိုမင္းထက္ျပဳသူေတြ .. အတၱၾကီးတဲ့သူေတြ သိပ္ေပါမ်ားေနတဲ့ လူပတ္၀န္းက်င္ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ေနထုိင္ရတာ ၾကာေတာ့ က်ေနာ္စိတ္ပ်က္လာတယ္..။ စိတ္ကုန္မိတယ္..။ ဒါနဲ႕ပဲ က်ေနာ္ ဒီအသိုင္းအ၀န္းက ေ၀းတဲ့ ဟိုးအေ၀းၾကီးကို ထြက္ေျပးခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚမိတယ္..။ ထြက္လည္းထြက္ေျပးခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိလာေတာ့ လူေတြနဲ႕ေ၀းေလေကာင္းေလဆိုျပီး စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း အေ၀းတစ္ေနရာကို က်ေနာ္ထြက္သြားမိတယ္..။ က်ေနာ္လည္း ေျခဦးတည့္ရာကို သြားေနလုိက္တာ.. ဘယ္ေရာက္ေနလုိ႕ ေရာက္ေနမွန္းေတာင္ မသိေအာင္ ေနာက္ေၾကာင္းကိုလည္း ျပန္လွည့္မၾကည့္မိဘူး..။


ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ဘယ္ေပါက္ေပါက္ဆိုျပီး ထြက္လာမိတဲ့ ေျခေထာက္ေတြ.. ဦးတည္ရာမဲ့ေနတဲ့ ေျခလွမ္း ေတြ ေခါင္းစဥ္မပါတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ေတြ... ပ်ံ႕လြင့္ေနတဲ့ စိတ္အစဥ္ေတြ.. နဲ႕အတူ ေလွ်ာက္သြားေနလုိက္တာ မ်ား အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးလုိ႕ကုန္ဆံုးမွန္းကို မသိခဲ့ဘူး..။ ဒီလိုေလွ်ာက္လာလိုက္တာ လူေတြအုပ္စု အုပ္စုနဲ႕ စုရံုးေနတဲ့ ေနရာတစ္ေနရာကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္...။ လူေတြမ်ားျပားလုိက္တာ တိုးၾကိတ္ေနၾကတယ္..။ အလြန္တရာကိုသိခ်င္စိတ္ျပင္းျပလြန္းတဲ့ လူ႕စိတ္က ေျခလွမ္းေတြရဲ့ေရွ႕ကို ၾကိ္ဳေရာက္ျပီး... လူအုပ္ထဲကို တိုး၀င္ သြားတယ္..။ လူအုပ္ၾကီးရဲ့အလည္မွာ ဘိုးေတာ္လား တန္ခိုးရွင္လားမသိတဲ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္က ဘာေတြေရ ရြတ္မွန္းမသိပဲ ေရရြတ္ရင္း လူေတြကလည္း ဘာေတြ ေတာင္းဆိုေနမွန္းမသိ ေတာင္းဆိုေနၾကတာ ေတြ႕ရ တယ္...။ သိပ္သိခ်င္ေဇာျပင္းျပရင္းနဲ႕ က်ေနာ္လူအုပ္နားေလးက ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္ကို စပ္စုလိုက္တယ္. “ဦးေလးၾကီး ဒါဘာေတြလုပ္ေနၾကတာလဲ.....”
“ ေအးကြ...ငါတို႕ေတြ လိုတရဘိုးဘိုးဆီမွာ..ငါတို႕လိုခ်င္တာအားလံုးကို လာေတာင္းခံေနတာကြ..”
“ဗ်ာ..”က်ေနာ္မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္..။ အံ့ၾသစရာပဲ ဟိုဘိုးဘုိးၾကီးက လိုတရဖန္ဆင္းရွင္ တန္ခိုးရွင္ၾကီးေပါ့..။
“ဒါဆို..က်ေနာ္လည္း လုိခ်င္တာအားလံုး ေတာင္းလို႕ရလား...”
“ရတယ္..လူေလး...မင္းလိုခ်င္တဲ့အရာအားလံုးကို ဒီဘိုးဘုိးၾကီးက ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္.. ဦးေလးလည္း တန္းစီလိုက္အံုးမယ္ကြာ...လိုခ်င္တာေတြ ေမ့မွာစိုးလုိ႕ပါကြာ...”


က်ေနာ္လည္း ေတာင္းဆိုခ်င္သား.. ဘာကိုေတာင္းဆုိရမလဲ က်ေနာ္ဘာကို လိုအပ္ေနမွန္းကို မသိတာပါ..။
က်ေနာ္လည္း ေတာင္းဆိုေနၾကသူေတြကို ၾကည့္ရင္း က်ေနာ့အလွည့္ေရာက္ေအာင္ တန္းစီေနလိုက္တယ္..။ ေတာင္းဆိုေနလိုက္ၾကတာမ်ား ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေထာင့္ေစ့တဲ့သူေတြပါ..။ ဟမ္းဖုန္း၊ တိုက္၊ ကား၊ မိန္းမလွ ေလးေတြ...အို စံုလို႕ပဲဗ်...။ က်ေနာ့္ လိုအပ္ခ်က္ေတြသာ ေတာင္းဆိုရမယ္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ကိုမ်ားလြန္းလို႕ ဒီဘိုးဘိုးၾကီး မ်က္စိလည္သြားနုိင္ပါတယ္...။ က်ေနာ့္အလွည့္ကို ေရာက္လာတယ္ဗ်...။ က်ေနာ္ေရွ႕တိုးျပီး... ေတာင္းဆိုဖို႕ ဟန္ေရးျပင္လိုက္တယ္..။ ဘိုးဘိုးၾကီးက က်ေနာ့ကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ပါတယ္..။ အဓိကကေတာ့ က်ေနာ့မ်က္လံုးေတြကိုပါ..။ ဘုိးဘုိးၾကီး စိုက္ၾကည့္လုိက္တဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုရဲ့ အင္အားဟာ က်ေနာ့ရင္ထဲကုိ ထုိးေဖာက္၀င္ေရာက္လာတယ္..။ က်ေနာ့ကို ေမးပါတယ္..။

“ကဲ ေျပာလူေလး ....ဘာလိုခ်င္လဲ... ဘာလုိအပ္လဲ...?”
“ဟုတ္ကဲ့ ..ဘိုးဘိုး ..က်ေနာ္ အခုက်ေနာ့ေရွ႕ကလူေတြ ေတာင္းဆိုထားသမွ်အရာ ၀ထၳဳအားလံုး တစ္ခုမွ မလိုခ်င္ပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္သိပ္ကို လုိအပ္ေနတဲ့ လုိခ်င္ေနတဲ့ အရာတစ္ခု ရွိပါတယ္...။ စိတ္ဆႏၵတစ္ခု ပါ...က်ေနာ္သိပ္ကိုလိုခ်င္ေတာင့္တမိတဲ့ စိတ္ဆႏၵတစ္ခုကို ေတာင္းဆိုပါရေစ...။”
ဘိုးဘိုးက ေခါင္းျငိမ့္ျပျပီး....ေျပာဆိုတဲ့ သေဘာ နဲ႕ က်ေနာ့ကိုဆက္ေျပာေစပါတယ္..။ က်ေနာ္ဘုိးဘိုးကိုၾကည့္ ရင္း
“ဟုတ္ကဲ့....က်ေနာ့္ေဘးမွာရွိတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ လူေတြရဲ့စိတ္ေတြကို ေျပာင္းလဲေပးပါ..ဘိုးဘိုး.. ”
“ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားၾကီးမားေသာ....
ရိုင္းပင္းကူညီတတ္ေသာ..
တစ္ကုိယ္ေကာင္းမဆန္ေသာ....
ၾကီးနိုင္ငယ္ညွင္းမျပဳမူတတ္ေသာ....
ငဲ့ညွာသနားတတ္ေသာ....
နုိင္လိုမင္းထက္မျပဳေသာ...
သည္းခံျခင္းတရားမ်ားျပားေသာ..
ကိုယ္က်င့္တရားမပ်က္ျပားေသာ..
သစၥာသမာဓိတရားျပည့္၀ေသာ...
အမွန္တရားကိုလက္ခံနုိင္ေသာ..
အတၱမဆန္ေသာ...
ေလာဘ၊ေဒါသ..မာန္မာနေတြ ကင္းစင္ေသာ....
နားလည္မႈေပးနုိင္ေသာ....... စိတ္ဓာတ္ေတြသာ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ လူသားမ်ားစြာကို လုိခ်င္ပါတယ္...။။ က်ေနာ့ေဘးနားက လူေတြရဲ့စိတ္ေတြကို ေျပာင္းလဲေပးပါ..ဘိုးဘိုး...”
က်ေနာ့စကားသံအဆံုးမွာ အဘိုးရဲ့မ်က္လံုးေတြဟာ ဘာမွမေျပာင္းလဲတဲ့ အေရာင္တစ္မ်ိဳးနဲ႕ က်ေနာ့မ်က္လံုးတည့္တည့္ကို စိုက္ၾကည့္လုိက္တယ္..။ ျပီးေတာ့ ..
“လူေလး ....မင္းလိုခ်င္တဲ့ ေတာင္းဆုကို အဘိုး မျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ဘူးလူေလး...အဘိုးတင္မွမဟုတ္ပါဘူး ဘယ္လို တန္ခိုးရွင္ ဖန္ဆင္းရွင္ကမွ ဖန္တီးမေပးနုိင္ဘူးကြဲ႕...”
“ လူေလး...ဒီေတာ့ မင္းလိုခ်င္တဲ့ လိုအင္ဆႏၵေတြကို မင္းကိုယ္တိုင္ လုပ္ယူမွရမယ္..။ လူမွန္ရင္ အတၱဆုိတာ ရွိတယ.္....။ ေလာဘ.ေဒါသ ၊မန္မာန၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈ ၊ သနားၾကင္နာ ညွာတာမႈ ...စတဲ့ အရာအားလံုးနဲ႕ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့စိတ္ကို လူတိုင္းပိုင္ဆိုင္ထားတယ္...။ ဒါမွလူ႕စိတ္မွန္တယ္..။ အဲဒီေတာ့ လူေလးလိုခ်င္တဲ့ ဆႏၵကို လူေလးကိုယ္တိုင္ နည္းလမ္းရွာေဖြပါ...။ လူေလးရွာလိုက္တဲ့ နည္းလမ္းေပၚမူတည္ျပီး မွသာ လူေလးလိုခ်င္တဲ့ ဆႏၵကို လူေလးကိုယ္တိုင္ျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ပါလိမ့္မယ္...။”
“ လူေလး ..တစ္နညး္ေတာ့ရွိတယ္..အဲဒါဘာလဲ ဆိုေတာ့ လူေလးစိတ္ကို ျပင္လိုက္ပါ....”
ဘုိးဘိုးစကားဆံုးသြားေတာ့ က်ေနာ္နားမလည္ျခင္းေတြ ၊ အံ့ၾသျခင္းေတြ ..စတဲ့ စိတ္ခံစားမႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ ေခါင္းငိုက္စိုက္ျပီး...ထြက္လာခဲ့တယ္...။ ဘိုးဘိုးေျပာတာဘာလဲ...။ ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲ ....။ စိတ္ညစ္လုိ႕ထြက္ လာမိတဲ့ေျခေထာက္ေတြ....ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနဆဲပါပဲ....။ကိုယ့္မွာျဖစ္ေပၚေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြ ...အားလံုးကို ပေပ်ာက္မယ္ထင္ျပီး...ေတာင္းလိုက္မိေပမယ့္ ကိုယ္ေတာင္းဆိုလိုက္တဲ့အေၾကာင္းအရာက ကိုယ္တိုင္နည္းလမ္း ရွာေဖြမွ ေတြ႕နိုင္မယ္ဆိုေတာ့.....။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ...။က်ေနာ္နားမလည္ေသးဘူး..။ သေဘာလည္းမေပါက္ ဘူး..။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ပတ္၀န္းက်င္ကို ျပန္ေရာက္လာပါတယ္....။ အရင္လိုပဲ က်ေနာ့ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ က်ေနာ္ သိပ္အသားမက်စြာ ျဖတ္သန္းေနျမဲပါ....။

ဘိုးဘိုးေျပာတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ကို ျပင္ရမယ္ဆိုတဲ့ စကားကိုသိပ္နားမလည္ဘူး..။ က်ေနာ့စိတ္ကို ျပင္လုိက္ရံုနဲ႕ က်ေနာ့္ေဘးက လူေတြရဲ့စိတ္က ဘယ္လုိေျပာင္းလဲမလဲ...။ အမ်ိဳးမ်ိဳးစဥ္းစားတယ္ ...။ ဘယ္လုိမွ အေျဖထြက္ မလာဘူး ..။ ဘယ္လိုေနထုိင္ရမယ္မွန္းလညး္မသိေသးဘူး...။ ဒီလိုအဆင္မေျပျဖစ္ေနတဲ့က်ေနာ္ တစ္ေန႕ေန႕ စဥ္းစားမိတာ ဘိုးဘုိးေျပာတဲ့ စကားလံုးကိုပါ...။

ဒီလိုနဲ႕ က်ေနာ့္စိတ္ေတြကို က်ေနာ္ျပဳျပဳင္တတ္သလို ျပဳျပင္ယူလိုက္ပါတယ္...။ က်ေနာ္လူေတြကို သည္းခံတယ္..။ တက္နုိင္သေလာက္ သည္းခံေပးတယ္...။ လိုက္ေလ်ာတယ္ သူတို႕ျဖစ္ခ်င္တာမွန္သမွ်ကို လုိက္ေလ်ာျပီးလုပ္ေဆာင္ေပးတယ္...။ သူတုိ႕အားလံုးကို တက္နုိင္သေလာက္ နားလည္ေပးတယ္...။ သူတို႕နဲ႕အေတြးအေခၚမတူလည္း တက္နုိင္သေလာက္ နားလည္ေပးလိုက္တယ္...။ အတၱၾကီးတဲ့သူကုိလည္း က်ေနာ့ အတၱကို တက္နုိင္သေလာက္ ေလွ်ာ့ခ်ေပးလိုက္တယ္...။ သစၥာမရွိတဲ့သူကို မ်က္ႏွာလြဲလိုက္တယ္..။ ဒီလို က်ေနာ့စိတ္ကို ျပဳျပင္နုိင္သေလာက္ ျပဳျပင္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ.. က်ေနာ့ေဘးနားကလူေတြဟာ အရင္လို မဆိုးၾကေတာ့ဘူး..။ သူတို႕ရဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြဟာလည္း အရင္လို အတၱမဆန္ၾကေတာ့ဘူး..။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေျပာင္းလဲကုန္ၾကတယ္...။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရတာ အဆင္ေျပလာတယ္..။ အရင္လို စိတ္မညစ္ရေတာ့ဘူး...။ အဆင္ေျပလာတယ္...။ က်ေနာ္လည္းေပ်ာ္ရႊင္လာတယ္..။

အရင္လိုက်ေနာ့စိတ္ေတြမပူေလာင္ေတာ့ဘူး...။ စိတ္ေတြလည္းျငိမ္းခ်မ္းလာတယ္..။ ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္က ဘာကိုမဆို ျဖစ္လာသမွ်အားလံုးကို ေျပာင္းျပီးေတာ့လက္ခံေပးလိုက္တာပါ..။ က်ေနာ့အတၱကို ေဖ်ာက္ပစ္လုိက္တာ ...ေလွ်ာ့ခ်ပစ္လိုက္တာ ...ခံယူမႈေျပာင္းလဲပစ္လုိက္တာ....။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္ရလာတဲ့ သူတုိ႕အားလံုးရဲ့စိတ္က က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြျဖစ္သြားတယ္...။ အမွန္က သူတုိ႕စိတ္ ေျပာင္းသြားတာမဟုတ္ပါဘူး...။ ခံယူတဲ့က်ေနာ့စိတ္ေျပာင္းသြားတာပါ...။ လူ႕စိတ္ကိုမေျပာင္းလဲနိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ဘုိးဘိုးေျပာတဲ့စကားတစ္ခြန္းကို နားထဲျပန္ၾကားမိတယ္..။ ဟုတ္တယ္ ဘုိးဘိုးေျပာသလုိ က်ေနာ့စိတ္ကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ေျပာင္းလဲပစ္နိုင္တယ္ဆိုတာေပါ့..........။

=================================================
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး..။ အေတြးတစ္ခုကေနထေရးလိုက္တာပါ..။ က်ေနာ့ေရး သားမႈညံ့ဖ်င္းတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကို မျမင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္...။ ေ၀ဖန္ေပးခဲ့ပါ..။ အျမင္ေလးေတြထားခဲ့ေပးပါ..။ က်ေနာ့အေတြးကမွန္ခ်င္မွလည္းမွန္မယ္...မွားခ်င္လည္းမွားမယ္..။ ဒါကိုေ၀ဖန္ေပးၾကပါလို႕ေျပာခ်င္ပါတယ္..။
အားလံုးအဆင္ေျပပါေစ ....း)


ပန္းခေရ(ရင္တြင္းျဖစ္)