စကားတစ္ခြန္း

က်ေနာ္မေန႕က....တင္ခဲ့တဲ့ပို႕စ္ေလးက..လူေၾကာင့္ေရာ စက္ေၾကာင့္ပါ....... ပ်က္ေနေသာေၾကာင့္....စက္ကနည္းနည္းေပါ့ ...လူကမ်ားမ်ားပါ...ေၾကာင္တဲ့ေနရာမွာေလ..။ လာလည္သူအေပါင္းကို ေခါင္းစားေစျပီး.... မျမင္ေအာင္တမင္လုပ္..အဲဟုတ္ဘူး...မျမင္ေစပါဘူး။ က်ေနာ္တင္လိုက္တဲ့ပို႕စ္က .....စကားတစ္ခြန္းပါ...။ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး။ ဒႆနမဟုတ္ဘူး။ က်မ္းတစ္ပုဒ္မဟုတ္ဘူး။ ကိုးကားခ်က္မပါဘူး။ နည္းပညာမဟုတ္ဘူး။ ပညာရွိေတြထားခဲ့တဲ့ စကားလံုးမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ကိုအားျဖစ္ေစတဲ့ စကားတစ္လံုး ခြန္အားေပးတဲ့ စကားတစ္ခြန္း။ ပါးစပ္ဖ်ားက အမွတ္တမဲ့ ထြက္က်လာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ က်ေနာ့္ အတြက္ အၾကီးမားဆံုးနဲ႔ ေလးနက္မႈေပးစြမ္းနိုင္ဆံုး စကားေလးတစ္ခြန္းပါ။ က်ေနာ့္ရဲ့ ဟုိးေျမၾကီးေအာက္ကို တြင္းတူးျပီး.. ေျမညီထပ္မက...ေအာက္ဆံုးမွာပါ ဂူေဖါက္ျပီး က်ဆင္းေနေသာ စိတ္ဓာတ္ကို ဂုတ္နဲ႔ေကာ္ ထုတ္လိုက္ျပီး... ေကာင္းကင္ထက္ျမင့္လို႕ ရရင္ျမင့္ခ်င္ေသးေသာ ေနရာသို႕ဆြဲတင္ေပးလိုက္ေသာ စကားတစ္ခြန္းပါ။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ကို ေက်းဇူးတင္ရင္း က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္းေလးမ်ားကိုလည္း မွ်ေ၀ရင္းတင္ျပလိုက္တာပါ။ တျခားသူေတြအတြက္ အသံုး၀င္ခ်င္မွ၀င္ မွာျဖစ္ေပမယ့္ က်ေနာ့၏ ေဆးတစ္ခြက္ေလးျဖစ္လို႔ ေျပာျပလိုက္ျပီ။ သူေျပာတာက “ ညီမ....ေလာကၾကီးမွာရွိတဲ့ ......လူေတြအားလံုးကို ....ဘယ္ေတာ့မွ.... ေဒါင္လိုက္မၾကည့္ရဘူးကြ။ အလ်ားလိုက္ၾကည့္ ရတယ္။ ေဒါင္လိုက္ၾကည့္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အနိ္မ့္အျမင့္ကညီမွာမဟုတ္ဘူး။ အလ်ားလိုက္သာ ၾကည့္လိုက္ အားလံုးက တစ္ေျပးညီပဲကြ.......။” အားမွန္တယ္ဗ်ာ...။က်ေနာ္အဲဒီစကားတစ္ခြန္း ၾကားျပီးကတည္းက ေလာကၾကီးမွာ ေနသားျပန္လည္ျပီးက်လာပါျပီ။ အားလံုးဟာ အဆင္ေျပျဖစ္သြားပါျပီ။ ေလာကၾကီးက လူေတြအားလံုးကိုလည္း အလ်ားလိုက္ၾကည့္တတ္ေနပါျပီ။ တစ္ကယ္ပဲ.....လူေတြအားလံုးအတူတူပါပဲ။ ကဲသူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရာ လက္ခံလား။