တစ္ေန႕မွာ..

တစ္ေန႕မွာ..

ေမွာင္တဲ့ညေတြ အျမဲမရွိပါဘူး
ညေတြျပီးရင္ ေလေျပညွင္းနဲ႔
ရွင္းသန္႔တဲ့မနက္ကို 
      ေရာက္စျမဲပါခ်စ္သူ.........။

မုန္တိုင္းေတြ အျမဲမတိုက္ခိုက္ပါဘူး
မုန္တိုင္းျပီးရင္ေလေျပညွင္းနဲ႔
ရွင္းသန္႔တဲ႔ေကာင္းကင္ျပာကို
      ေတြ႔စျမဲပါခ်စ္သူ.......။

      ဒါေၾကာင္႔...........
သံသရာ မိုင္ တာရွည္ေ၀း
  ဘယ္ေလာက္ပဲေ၀းပါေစ...
ခ်စ္သူေရ မလြမ္းနဲ႔
    ခ်စ္သူေရ မေဆြးနဲ႔....
ေ၀းခဲ႔ရတယ္႔ အခ်ိန္မွန္သမ်ွ
    ခ်စ္သူက နားလည္ခြင္႔လြတ္မွဳ..ရွိေနသမ်ွ.....

           တစ္ေန႔မွာ...........
    မင္းအနား ကိုယ္ေရာက္လာမွာပါခ်စ္သူ...။

Close

လမင္းေလး ဆိုၿပီး ရင္းႏွီးမိၿပီးသားျဖစ္ၾကမွာပါ။ တမ်ိဳးေလး ခံစားၾကည္႕ပါဦးလား...

Close - Westlife

Close (Westlife)

Across the miles
it's funny to me
how far you are but how
near you seem to be
I could talk all night
just to hear you breathe
I could spend my life
just living this dream
You're all I'll ever need

You give me strength
You give me hope
You give me someone to love someone to hold
When I'm in your arms
I need you to know
I've never been
I've never been this close

With all the loves
I used to know
I kept my distance I never let go
But in your arms I know I'm safe
'Cause I've never been held
And I've never been kissed in this way
Ohhh You're all I'll ever need
You're all I'll ever need

You give me strength
You give me hope
You give me someone to love someone to hold
When I'm in your arms
I need you to know
I've never been
I've never been this close

Close enough to see it's true
Close enough to trust in you
Closer now than any words can say - yeah

And when, when I'm in your arms,
I need you to know I've never been
I've never been this close

You give me strength
You give me hope
You give me someone to love someone to hold
When I'm in your arms
I need you to know
I've never been
I've never been
Oh no I swear
I've never been
I've never been this close

သီခ်င္း ကို ဒီမွာ Download ယူႏိူင္ပါတယ္...။

က်မရဲ႕၀ါသနာ.....

မိုးလင္းအေစာဂ်ီလ္ေတာ့လ္ေလးကို ဖြင့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ...ပလံုဆိုပီးတက္လာတာ..ေခၽြးမေတာ္ ႏွင္းဆီနက္ရယ္ပါ..။ tag ထားပါေၾကာင္းတဲ့..။ မေရးရင္ ကိုင္ေပါက္မယ္ေယာက္ခမဆိုပီး ရာဇသံျပင္းထန္စြာ.. ၾကိမ္း၀ါးေတာ္မူတာေၾကာင့္.. အခ်ိန္မအားမလပ္ၾကားက ရသမွ်အခ်ိန္ေလးကို လုယက္ျပီး ထေရးလိုက္ရေတာ့တယ္..။ ေခါင္းစဥ္ကလည္း ေခါင္းစားစရာ ဒြတ္ခ ေခါင္းစဥ္ ျဖစ္ေနျပန္ပါေရာလား...။ ခု ၂၄ႏွစ္ဆုိတဲ့အသက္အရြယ္သာေရာက္လာျပီး... မၾကာခင္သာ မိခင္ေလာင္း ျဖစ္ေတာ့မယ္.. ကိုယ္ဘာကို ၀ါသနာပါမွန္းကိုမသိေသးတာအမွန္...။ ျမင္းစီးျပီး အထီးမွန္း အမ မွန္း မသိဆိုတဲ့ စကားအတုိင္းပဲ... ခုခ်ိန္ထိ ဘာေတြ၀ါသနာပါျပီး ဘာျဖစ္ခ်င္မွန္းကိုမသိဘူး...။

၀ါသနာဆုိတာနဲ႕ ဘ၀မွာျဖစ္လာတာနဲ႕ကလည္း တစ္ထပ္တည္းက်ခ်င္မွ က်တတ္တဲ့အမ်ိဳးမလား..။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကေလးဘ၀မွာလူတုိင္း ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္..။ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္.. စသျဖင့္ေပါ့..။ ေပခရမ္းတုိ႕ကေတာ့ ဘာမွကိုမျဖစ္ခ်င္တာ..။ မေကာင္းဘူးလား..။ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိတဲ့သူဟာ ပန္းတုိင္ဆုိတာ ေပ်ာက္ေနတတ္တယ္လုိ႕ၾကား ဖူးတယ္..။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္ဆုိတာလည္း ၀ါသနာ အေပၚမွာ အေျခခံျပီးမွ ျဖစ္လာတာေလ..။ အဲဒီေတာ့ ၀ါသနာဆိုတာ ေရေရရာရာမရွိေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုတာလည္း အလုိလို ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တယ္..။

ကေလးဘ၀ကတည္းက ရည္ရြယ္ခ်က္ မယ္မယ္ရရမရွိခဲ့တဲ့က်မ အလယ္တန္းေရာက္လာခ်ိန္မွာ ဘာျဖစ္ခ်င္လာလဲဆို ရင္ ... (က်မျဖစ္ခ်င္တာကိုေရးျပရင္ ၀ိုင္းရုိက္မလားပဲ ..:P) စစ္ဗိုလ္ၾကီးျဖစ္ခ်င္လာတယ္..။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မိန္းမလား ေယာက္က်ားလား မေ၀ခြဲဘူး...။ ျဖစ္ခ်င္တာပဲသိတယ္ေလ..။ ေဟာ မျဖစ္နုိင္ဘူးဆုိတာသိလာေတာ့.. ဆယ္တန္းေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ.. အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္လာျပန္တယ္..။ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္ျပီး ကံေလးက ေဖးမလာေတာ့ G T C ဆိုတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ကိုေရာက္သြားတယ္..။ အဲဒီမွာပဲ ေမဂ်ာေတြ ေရြးရတယ္..။ ဒြတ္ခေရာက္ပီ ေပခရမ္းတို႕ ဘာျဖစ္လဲ..။ ဘာ၀ါသနာပါမွန္းမသိေတာ့.. အိမ္ပဲေဆာက္ရမလား ၊ စက္ေတြပဲတီထြင္ရမလား၊ လွ်ပ္စစ္မီးေတြပဲ ျဖန္႕ေ၀ရမလား၊ ဆားကစ္ေတြပဲ ေလ့လာရမလား၊ စတဲ့ လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ ေ၀့လည္ေနတာ.. ဘာေမဂ်ာ ေရြးရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနျပန္ပါေရာလား..။ အဲဒီအခိ်န္မွာပဲ သတင္းအခ်က္အလက္ႏွင့္နည္းပညာဆုိျပီး အိုင္တီေမဂ်ာေလးကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့.. သူကဘာလုပ္ရလဲေပါ့..။ နီးစပ္ရာကိုေမးေတာ့ ကမၻာ့နုိင္ငံအခ်င္းခ်င္းစစ္တိုက္ တာတဲ့ ..။ အြန္လိုင္းေပၚကေန တုိက္ၾကတာတဲ့..။ ေဟာေတာ့ တယ္လည္း ဆန္းသစ္ပါလား ..။ ငါလည္းတုိက္မယ္ကြ ဆိုျပီး အိုင္တီေလွ်ာက္လိုက္တာ.. ကံဆုိးတာလား ကံေကာင္းတာလားမသိဘူး..ရသြားပါေရာ..။ အဲအခ်ိန္ကေတာ့ ေက်ာင္းမွာလည္း ေျမာက္ၾကြၾကြ .ၾကြေစာင္းေစာင္းေပါ့..။ း)) မ်က္ႏွာကလည္းသိတယ္မလား ငွက္ေခ်းေမွ်ာ္ေနတဲ့မ်က္ ႏွာနဲ႕ ( ေမာ့ေတာ့ေမာ့ေတာ့ကို ေျပာတာပါ) ကိုယ့္အထင္နဲ႕ကိုယ္ ေျမာက္ေနတာ..။ ငါစစ္တုိက္ရေတာ့မယ္ေပါ့..။ ဟဟဟ

ဒီလိုနဲ႕လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္.. ၾကြေစာင္းၾကြေစာင္း ေရေရရာရာဘာမွန္းမသိပဲ.. B E ( IT)ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ကိုရသြားပါေလေရာ..။ အဲမွာစသိလာျပီ..ဘာလဲဆိုေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း က်မတို႕ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြဟာ အစိုးရအလုပ္နဲ႕သင့္ေတာ္တဲ့ ဆိုတဲ့ မိဘမ်ားရဲ့ ေရွးရိုးအစြဲအတိုင္း အလုပ္အတြက္ရွာေဖြရခ်ိန္မွာေတာ့ စတင္ဒြတ္ခေပးလာတာ..။ ဒီ၀ါသနာ အိုင္တီပါ..။ အိုင္တီေမဂ်ာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္ဌာနကမွလည္း ေနရာမေပးနုိင္..။ ဘယ္မွာမွလည္း အလုပ္မရ..။ ဘယ္လုိျဖစ္ေနလဲဆိုရင္ စာစီစာရိုက္ေနရာမွာသံုးဖုိ႕ၾကေတာ့လည္း ကိုယ့္ဘြဲ႕မေတာက္တစ္ေခါက္ကိုအားနာ..။ အျပင္Company ဆိုရင္ေတာ့ အလုပ္ေတြေပါပါတယ္..။ ဘယ္ေနရာမွာမွ အလုပ္ေလွ်ာက္မရ.. စိတ္ဓာတ္ေတြအျပိဳင္ျပိဳင္ က်လုိက္တာမ်ား..ကမၻာၾကီးကိုစစ္တုိက္ဖုိ႕ ေနေနသာသာ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ေတာင္ လံုေအာင္မတုိက္နုိင္ေသးတဲ့ငါ့ဘ၀ပါလားဆုိျပီး... ေနာင္တရမိ စိတ္ဓာတ္ေတြအၾကီးအက်ယ္က်မိခဲ့တယ္..။ ဒါ ၀ါသနာကို အေျခခံျပီး ယူခဲ့မိတဲ့ လမး္ေၾကာင္းပါ..။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကံေကာင္းေထာက္မျပီး ဆက္သြယ္ေရးက အိုင္တီဌာနမွာ SAEဆိုတဲ့ ေပါက္စအလုပ္ေလးကို ရခဲ့တယ္..။ သူ႕အိုးနဲ႕သူ႕ဆန္နည္းနည္းေတာ့ ကိုက္ညီသြားတယ္ ဆိုရမယ္..။ အလုပ္ထဲေရာက္မွ ေအာက္ျပဳတ္က်ေနတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြ နည္းနည္းျပန္လည္ ေမာ့လာျပီး ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ေရာင္ျခည္ေလးသန္းလာခဲ့တယ္..။ ခုထိေတာ့ ကမၻာၾကီးကို စစ္မတုိက္ရေသးပါဘူး..:P (ေအာ္..အိုင္တီကို ဒီလိုအဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုေပးခဲ့တဲ့ မဟာပညာရွိကိုလည္း ခုထိ သတိရဆဲပါ..)

ဆုိလိုခ်င္တာက ၀ါသနာနဲ႕ ဘ၀ရပ္တည္မႈဆိုတာ လူတုိင္းတစ္သားတည္းမက်ပါဘူး..။ ၀ါသနာပါရာကို ေရြးခ်ယ္ျပီး ဘ၀ရပ္တည္မယ္ဆိုရင္ အဆင္ေျပၾကသူရွိသလို အဆင္မေျပသူေတြလည္းရွိၾကပါတယ္..။ အဖုအထစ္ ဒုကၡေလးေတြ ဆုိတာေတာ့ ရွိၾကစျမဲေပါ့..။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ၀ါသနာရယ္လို႕ ေရေရရာရာ မရွိေသးပါဘူး..။ ျဖစ္လာတာကိုပဲ ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕ ေပါင္းျပီး ေကာင္းသလို အျမဲလုပ္ေနခဲ့ရတာၾကည့္ပါပဲ..။ အရာတုိင္းမွာ ၀ါသနာဆိုတာ နည္းနည္းစီေတာ့ ပါစျမဲပါ..။ ဥပမာ..ထမင္းခ်က္တဲ့ေနရာမွာလည္း ကိုယ္၀ါသနာပါတာကို အေျခခံျပီး ထမင္းဟင္းခ်က္ျပဳတ္ၾက ၊ အိမ္အလွဆင္ၾက၊ ပန္းအလွျပင္ၾကတာပါ..။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္မယ္ဆိုရင္ က်မ၀ါသနာကေတာ့ ျဖစ္လာတဲ့အရာမွန္သမွ်ကို ျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာနဲ႕ေပါင္းျပီး ေတာ္သလိုသင့္သလုိ လုပ္ေဆာင္ျခင္းလို႕ပဲထင္ပါတယ္...။

ကဲေခၽြးမေတာ္ေလးေရ...ေရးခ်င္သလိုေရးလိုက္ျပီ... ေက်နပ္ေတာ္မူ..။ ေယာကၡမ နုိင္စားတဲ့သမီးေလး းးး)